Suçluydun

Sana giderken gözyaşlarımla kal demeyeceğim,
Ve sen beni umursamazlıkla suçlayacaksın.
Dudaklarımda kocaman gülümsemelerim olacak,
Ve alaycı sözlerim yanı başında.
Ama içime çektiğim yanlızlığım genzimi yakacak.
Oysa sen bunu hiç bilmeyeceksin.

Bana hissiz diyeceksin,
Aklından kötü sözler geçecek.
Yazık yüreğin dilini bağlayacak,
Herşeye rağmen kıyamayıp,
Son bir kez öpeceksin,
Ve ruhunu bu şehrin sahte saltanatında,
Bana terkedip hoşçakal diyeceksin.

Ben bilirim seni.
Aslında ben bilirim beni.

Yüküm ağırdı geldiğinde,
Sevdalar bir çocuk elindeki romandı sadece.
Benimki de beyaz serideki birkaç sayfa.
Yalan, dolan, hile.
Sevdanın iki kulbuydu bence.
Lanet olsun geçmiş öğretmişti,
Maviye çalan gecelerde.

Suçluydun,
Ben bir gülden kaleyi savunurken yüreğimde,
Sondurak'a yaklaşan yerinde,
Bembeyaz bir gelecek getirdiğin için önüme.

Bitmemişti daha gözyaşım
Ve yazılacak satırlarım vardı daha.
İhanetin adını koymamışken,
Dar ağacında can çekişen sevdamı,
Öldürüp,
Sevginle,
Bir kara leke gibi vurdun,
Her defasında yüzüme.

Suçluydun,
Beni sevdiğin için,
Suçluydun,
Hiçbirşey istemeden, herşeyi verdiğin için.
Ve suçluydun,
Suçlu olduğumu hissettirdiğin için.