Suçluyum

Seviyorum dedin,peşinden koştun,
Seviyorum dedin,boşuna coştun.
Öyle bir ümitlendin ki,sanki sarhoştun,
Ne yapsan,ne etsen,onun için sen artık boştun.

Duydum ki,senelerce ardından göz yaşı döktün.
Adaklar adadın,sonunda boynunu büktün.
Kâlp krizleri, kâlp ameliyatların,
Şükret ki Rabbine, yere bastı ayakların.

Ben de seni teselli edemedim,yoktum meydanda,
Benim teselliye ihtiyaç duyduğumda,karşıma çıkıverdin bir anda.
Kendimi suçlu hissediyorum, acaba neden?
Ben olmalıydım herkesten önce ,sana telefon eden.

Kaderimiz aynıymış, Allah yazgısı,
Yalnızlık duygusu sarınca bizi,
Çekilen acıların elbet ki kalacak izi.
Keşke gözyaşı dökerken, avutsak kendimizi.

(Şiirlerime güzel sesiyle değer kattığı için
Güzin hanıma teşekkürler)