Suçluyuz İkimizde

Çok geç kaldık...
Artık son duraklarda nafile beklemekteyiz gideni...
Şimdi şarap şişesinde balık değil sevdamız...
Kırdık ellerimizle sarhoşluğumuza sebep kadehlerimizi ve...
Şimdi avuçlarımız kanıyor ikimizin de...

Yaşamak mı özlemek? Yoksa özlemek mi yaşamak...
Ne önemi var ki bundan sonra,
Ne önemi var ki yaşamanın nefes alamadıktan sonra...

Bundan böyle yaşam kırıklıklarımızla yaşamayı öğreneceğiz.
Yarım kalan sevdamız kırık düşlerimizin içinde kaybolup gitti.
İkimiz de sahip çıkmadık, duymadık ağlayan yüreğimizin sesini
Kendi akıttığımız kandamlalarını seyrettik,
Her akan damlanın kızıllığına daldı gözlerimiz,
Kırmızının büyüsüne aldanıp kan kaybedişimizi hiç umursamadık...

Sonuna geldik hem sabahın hem gecenin...
Yeni bir gün yok artık...
Suçluyuz!
Suçlu ve ellerimizle boğduk sevdamızı bütün feryatlarına rağmen...
Şimdi ağlamak faydasız...
Hem istesek de ağlayamayız artık,
İstesek ağlayabilecek miyiz sanki?
Hayır! Hayır ağlayamayız...
Biz değil miydik?
Her damlasının güzelliğini birbirimizle yarıştıran gözyaşlarımızın,
Biz değil miydik kızıllığının büyüsüne kapılan kandamlalarımızın,
Biz değil miydik bu sarhoşlukla gözyaşlarımızı unutan?
Öyleyse, şimdi gözyaşlarımız yoksa biz de yokuz...

Bir boşluk içimizdeki,
Bir özlem hatırladığımız,
Şimdi
Son sahne de
Finali oynayacağız...
Ölümü beraber istemedik mi?

Sus!
Ağlama!
Suçluyuz ikimiz de...
Sus!
Dayanamam gözyaşlarına...
Sus!




Esenlikle ve sevgiyle... Melekler öpsün yüreğinizden...
29.06.2008