Suç/umuz Ve Ceza/mız

Dur! Kaçma çocuk/ at g/özündeki o korkuyu/
S/inmesin/ gözbebeklerinden yüreğine bu dengesiz tırmanış.
Biliyorum/ itti her şey seni bu simsiyah ummana/
Ondan/ böyle g/özler hüzünlü kocaman bakıyor.
B/aktıkça gözlerime kurgusu/
Kabus gibi romanlar y/azıyor ciğerimin üzerinde/
Korkma/ürkme/ ürkütme beni çocuk...

Sen ümitsin/ışıksın/ yarınım-sın/geleceğimsin...

Ben sensiz ne yaparım çocuk?

Biliyorum/ suç/lu benim...
Katledilmiş balıkların/ kirlenmiş o ırmakların/ denizlerin/
Özür/lü Çernobil çocuklarının/ o tuhaf meyve ve sebzelerin/
Bozulmuş/ kirletilmiş her ne varsa...
Ve savaşların mesulü benim...

Haydi şimdi bir daha aç/ kocaman aç yine gözlerini/
Sesimi duy/ kendin için d/uy/
Uzat elini/ tut elimi çocuk...

Suç benim/ ceza sen olma/malısın...

Sen/ içinde binlerce tür çiçek barındıran alemsin/ yeşermelisin...!
Gel/ tut ellerimi/ yeniden kuralım her şeyi/
Senin için/çocukların için...
Karıştıralım sevgimizi yarınların hamuruna/
Yemyeşil bir dünya bırakmak için/ savaş çocuklarına...

Gel beraber öğrenelim/öğretelim sevmeyi/
Bit yürekli / devasa nefretli ...
Hatta sevmeyi unutmuş/ kavgacı örneklere...
Gel/ çocuk yıkalım bu /kin/ kibir aymazlığını/
Umutla ışıtıp karanlığı/ sevgiye boğ/alım her alanı ...
Var mısın çocuk?

Utandır/alım o cüzdan kölesi olmuş/ vicdan cücelerini...


__________yorgunkalem...