Sudan Sessizlik
Dokunsam harelerine çoğalır suda tebessüm
Nereye gitse denizin bir ucu... Benim.
Atlas kemiğini soyunmuş
Hangi kayayı yoklasa boynu bükük
Ay nerede dursa içimizi döktük
Islaktı çoğalan hayat güncesi
Dip in'den çıkmak nedir bilmedik
...
-Sensiz sessizlik geceleri-
İşgalin uzanan parmaklıkları arkasında
Sustukça konuşur gibi
Ah çekti, suyun sesi
-Ne/me- kırılan kirpiğin grameri-
Düş'se ateşten...
Kimse görmez, avuçladıkça...
-Su içinde mavi-
Oysa ne koyudur daralan şeffaflığı
O yüzden değimlidir pınarın son bulduğu nokta
Bilse akmazdı her gediğin kollarına
-Bulanık bir suyum şimdi-
Enki'nin duru koynunda
Suyun sesi neyi anlatır sana...
'' suyun sesi '' ruh düğünlerinden tutunda yer gök zikirlerinden tutunda yeni doğan bir bebeğin çığlığından tutunda her şeyi. yeri göğü ölümleri doğuşları katliamları savaşları çocukları fikirlerin akıllar kötülüğünde şeytandan içilmesini vs... vs......
sustum ''suyun sesi'' ile kanayan ruhumu...
saygımla en derin saygımla...
Su gibi bir şiirdi, yüreğinize sağlık....👍
nereye gitsem denizin bir ucu... benim.
en çok bu mısrayı sevdim bulut kara.. yine çok güzeldi, içimize deniz doldu..
Suyun sesi neyi anlatır sana...
Her insan muhtaçtır dinginliğe su, bu dinginliğin en büyük kaynağıdır...temizliğin berraklığın saflığın sembolü...güneşin doğuşuna ve batışına eşlik ederken, bir deniz kenarında nasılda şahit oluruz sessizlik içinde, suyun taşlara vuruşuna...taşların haddini bilircesine çekilişleri ve bu esnada çıkardıkları hafif sesler...su, sahile doğru tekrar başlar yolculuğuna...hiç bir ses bu kadar berrak, bu kadar saf , bu kadar ritmik olmadı...sırf bu yüzden olsa gerek insan ses çıkarmadan dinler suyun sesini kendi sesi belki de yabancıdır o an içindeki sesle benzeşen su sesine...
ve üstad bu bambaşka bir şiir olmuş her okuyandan bir nefes çalmış... çok güzeldi tebrikler ve teşekkürler...
[b]Düş'se ateşten...[/b]
Su sessizliğini ateşin içinden çekip çıkaran şair...
Kutlarım.