Sudûr

kırılmadan göğün çatalında bir yıldırım 

dünden erken ölmek neye yarar 

eğer aklınla, gönlün arasında kalırsan 

ey sevgili araf neye yarar 

oldukça dinginim şu sıra ey sevgili

durgun suyun yüzünde, usulca

can çekişmek ne cümle

sarılıp ölüm nehrine, yutuyorum tatlı hayatı 

naçar gönüle deseydin de bir kelime 

kırmasaydı ol canın ruhunu

kendi ile kendine ne dese insan 

yetmez bir divan eskir ey sevgili 

o kıymeti ben bilmedim

kevn-ü mekana daldım 

zamanı ardım sıra tekme ile 

ezdim ey sevgili bitti, akletmedim

kara kışın bucağında, ala göğün yamacında 

uzandım beşere de ırak koydum araya 

bile isteye maneviyattan da 

kovuldum ey sevgili 

kül ilen yıkanılmaz derler

yel ilen ısınılmaz 

el ilen avunulmaz ey sevgili

kendine kendi devadır insan-ı beşer

bir garibim ey sevgili

mabedim sen

gönlüm içre her zerre sen

attığım adımda her yönde sen

kula inkar ne gerek, her kılınan eylemde 

işte bak elimde, şu yel kovan çubuk peşi sıra

tepemde, barakamda ey sevgili

baktığım her şerde ve bizde sen 

her bin defasında, bir daha

sonun en sonunda, birin her birinde 

mücessemde mücerret bir gizle

içte ve dışta; zaruri sen