Suflör

Cevaplanmaması için yüksek sesle soruyorum,
Cevaplardan da korkmazken üstelik,
Gerçek en kabul görmüş yalanken zihnimde,
Tıpkı sadece gece aklıma gelen sabah gibi,
Yalnız gül, kokusunu hasretten alır,
Ben kendimi tekrarlar her bahar,
Yollarda kaybolurum...
Ve düşünürüm,
Keşke gök gürlemeden başlasa yağmur,
Böylece düşen ilk damla sahipsiz olur,
Farkedilmeden ve özgürce karışırdı toprağa.
Ama bilirim ne yağmur özgürce yağar,
Ne özgürlüğü sevdiğim gerçektir,
Hayat bir tablo, renkleri sanki rastgele saçılmış,
İnsanlar, zaman ve birkaç olay..
Bir seni koyamadım yerli yerine bu dünyada,
Bir sen yabancıydın kendi halinde kendime
Şimdi yeterince uzamış tek perdelik dramımda,
Bir suflör bitirmek için seslenir:
Keşke muhtaç olsaydım!
Daha acısız olurdu seni sevmek..