Sükûnete Özlem

Hiç uyumamıştım,gözlerimden belliydi.
Bitmek bilmeyen bir yolculuğa başladım.
Gecenin kasvetinde ilerleyen bir trendeydim.
Geceye hüzünlü bir sessizlik hakimdi.
Sadece dumanıyla geceyi puslayan,
Demir yığının sesi bozuyordu,
Bu sükûneti.

İçimde sebebini bilmediğim bir özlem vardı.
Belki denize özlem,derinliğine
Poyraza özlem,deliliğine
Geceye özlem,yalnızlığına
Özlem,hoş bir yük taşımak için,
Yeterli üşümek için,
Fırtınadır,soğuktur,serttir,
Buğulanan camlara adını yazmaktır.
Belki de hiçbiri değil
Sıcak bir gülüşe,dokunuşa
Bir çift söze hasretlik içimdeki.

Bunca zaman seni beklemişim sessizce
Bu sükûnetin arkasında yatan buymuş meğer...