Sükût-u Vâveyla

Geceden düştü hayallerim yorgun, ıslak kaldırımlara
kim gömdü karanlıklara gök kuşağını
çıkarın...


bir isyanın haykışı içimde
sokak kayıp,
adres yok.
birşeyler daha eksik...


dök eteğindeki çakıl taşlarını
saç savur
bir tarafımda düş yangınları
yanmak kolaysa yak,
kavur


bu sabah güneş balçıkla sıvanmış
ışığı çamurdan
ellemeyin gözyaşlarımı
bana annemi çağırın
o kessin saçlarımı


belki de büyümedim ben hala
dünüm takıldı geçmişe
ayı tutuklamıştı zaman
yıldızları bugün uğurladım
hüznüm kanıyor kabuk tutmayan yarasından

d u r d u r u n

şah damarını kesmişler boynumun
etrafım kan gölü
b o ğ u l u y o r u m


dediler ki bir masal bu
sonu mutlu bitmeyen
deniz, sal ve ben
yolculuk sabahı olmayan geceye
göm karanlığı karanlığa
haydi haykır vaveyla
belki de bu şeytanın öcü
tek tek yutkundum kelimeleri
boğazım düğüm düğüm
konuşursam,
susturun
k a n ı y o r u m



ilk harfleri vurdum, kan damlıyordu kelimelere
ardından bir kaç söz...
Seni seviyorum
artık cümle kuramıyorum..


ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
2001/ Haziran / kayıp düşler