Sunak

haziranların başına kar yağdı dost
üşür iliklerin
mavi rüzgarlar kahır devşirir eylüllere
siyaha adanır mevsim





oyulur gamzelerin şenlik otağı
misket gülümser, çakı ağlar
çocuk gözlerine oturan korkuya inat
saklambaç oynar umut ve hayal
sobelenir hayat





ay büzülür, güneş kırılır
toprağın dişleri bilenir fidanlara
namlunun ucuna sürer yüzünü nam ve us
esir ruhlar esir bedenlerden çıkmak için demirleri kemirir
zindan utanır
utanmayan insandan





nisanların başına kül yağdı dost
yanar dileklerin
barut kokusu güllerin yaprağını okşar
mahşere adanır mevsim





adaklar sunakların önünde lanet içer
kan içenlerin çanağından