Sürgün

Yine sensiz bir gün daha bitiyor
Her zamanki gibi sana özlemim var
Bu satırlarımda.
Sabah yediğim bir dilim ekmeği
bir parça peyniri
ve birkaç zeytini
Seninle paylaştım yerken
Hepsi sana, kalanı da benim için yedim
Bir bardak çayı içerken
Seni düşünmekten soğuduğunu bile farketmedim
İki bardak çay yapmıştım sadece
Kıyamadım, bir yudum bile almadım senin çayından
Olsun dedim olsun be ne olur ki
Senin için bir çay içmesem ne olur.
Sonra radyoda çalan bir eski şarkı...
Seni anlatıyor, kapattım kıskandığım için seni.
Nasıl başka biri sever seni benden başka.
Nasıl sana şarkılar yazar ki?
Sensiz seninle geçti bir günüm daha
Her zaman ki gibi
Sen varsın diye hayallerimde öğle yemeği yemedim
Aklıma gelmedi sen varken hayallerimde.
Acıkmadım ki hiç.
Ve çalan radyoda sen,
Firuze oldun, Leyla oldun, Mihriban oldun
Güneşin nasıl batıya göç ettiğinin farkına bile varmadım
Akşam sensiz seninle çıktım sahile.
Uçuşan martıları seyrettik birlikte batan güneşi
Ay ışığında yakamozları seyrettik birlikte elele
Sensiz, seninle birlikte.
Sonra kafede bir fincan kahve içtik seninle, sensiz.
Bir mum ışığı vardı sadece, nazlı nazlı yanan
Ve gece rüyalarımda sen vardın. Uyanmak istemedigim.
Seni Seviyorum
Bu kaç milyonuncu söyleyişim hatırlamıyorum
Ama sana çok ihtiyacım var
Bu deli yalnızlıkta bu gece
Belki bu ilk haykırışım sana isyanlarda
Ama ilk arzulayışım değil inan ellerini
İlk değil kilitlemek isteyişim gece gözlerini gözlerime
Bu kaçıncı bir bilsen seni göklerden dileyişim
İlk dalışım da değil resmine
İlk özleyişim bu değil inan
Seninle her şey sana hasretken başlamadı mı?
Önce sensizliğini sevdim senin
Dostluğunla sana bağlanışımı seyrettim kendimin
Ellerinde sevginle büyüttüğün bir bebek oluşumu
Ve delice aşkına nasıl düştüğümü gördüm göz göre göre
Önce hasrettim sana
Sonra sevdim, düştüm sevdana
Şimdi sıra sende
Ya al beni ya gel bana
Bitir bu sürgünü artık dayanamıyorum
Bu ilk değil seni dileyişim
Adaklar adayışım
Ya al beni yanına ya gel bana..