Sürgün

hepimiz sürgündeydik
bu hayatta.
ne oldugunu bilmeden,
kuş gibi çırpınırdık
ayak üstü yollarda...

sokak lambalarının aydınlattıgı
her kaldırım, sırdaşımız olurdu
yetinmeyi bilmeyen düşler kurar;
her düşten sonra bir tek atardık.

bazen serserilik yapmaya giderdik
taksim sokaklarında...
ama!!!
diger sürgünler
kafa tutardı hayatımıza...
kuş olup kanatlanmak var da
kanatlarımız eksik aslında

kimi dertli, kimi mutlu
kimide umursamazdı bu hayatı
sürgün gözüyle bakanlar
anımsardı bazı gecelerde
hayatın anlamını....