Sürgün Güvercin

...........................................

köyümden sürgün edilmiş bir güvercinim
kanatlarım kırık
uçmayı çoktan unuttum
annemin duygusal gözlerinde



babamın içten sözlerinde
hâlâ arıyorum çocukluğumu
hâlâ soruyorum kimliğimi
yaşım henüz okumayı sökerken başıma inen dipçiklerden



köyümden bilinmeyen bir bölgeye atılmış güvercinim
cayır cayır yanan dağlarım
küçük avuçlarımı özleyen çelik çomaklarım
ve ağlaya ağlaya büyüyen yüreğim
çoktandır öksüzlüğü yaşamakta
epeydir köksüzlüğü yarınlara aşmakta benim adımlarım



ve barışa uzanan kanatlarım
her gün yeni bir umuda konmak istese de
tarih, bahtını varlığımdan yana kullanmıyor
hiç gülmüyor maviliğim gökkubbede
yeryüzüm solgun şiirler mezarlığı




......................................
4 Eylül 2010,,,10.23
Mardin