Sürgün Sevdama

Kaç mevsim geçti yüreğine düşeli

Çiçek olup açmadın yorgun sevdama

Hep hasrette yandım gurbette kaldım

Bir nefes vermedin şu vurgun sevdama

Kendine eriyen bir cismim mum gibi

Bende dertler savrulur çölde kum gibi

Zindanında gönüllü bir mahkum gibi

Bir hürriyet vermedin sürgün sevdama