Sürgünde miyim

Suskunluğumdan mıdır sürgünüm?
Ya da küskünlüğüm kara kağıda
dökülmüş kireç beyazı satırlara mı?
Satırları
sa-tır-la-mam mı gerek !
Bir boşluk içindeyim,
yoktan doldurulmuş.
Ne bir yön ne bir ses?
Nefesler ise sonbahar ıslaklığında,
yeşilden sarıya sert bir müesses.
Harfler dahi ilgilendirmiyor
artık.
Arda kalan,
arsız,ıslıklı gecelerin üfüren gündüzlerinde
ne yalanlı ne kadar zor aşılması
hayatlar tanıdım.
Tanımakla geçti ömrümün bir kısmı.
Üryan sevdalar,yeşile tutkum...
Ya da üryan sevdalardaki
tutturamadığım ahdarın tonundan mıdır
tutkunluğum?
Alışagelmedik,yamalı asfalt misali
duy-gu-lar artık
bal-ta-lan-mış kırık dökük.
Ya da sökük cümlelerdeki çatıyı arar gibi
tütün kolonyası mazili,
üstü toz tutmuş,gri isli,
aradıkça biraz daha kaybettiğim şiirden midir
şiirsizliğim?

Sol cebimde kararmış bir kağıt,
kağıtlığını benimle kaybetmiş.
Dertli edasıyla toplumcu realizmin,
gecenin maviye çalan gözlerinde Arif'in
ka-le-min-de-yim
bir belirsizlik a-le-min-de-yim,Ay Karanlık!
Bilmiyorum,
ana dilinde sevdaların,
öz vatanımdan
sürgünde miyim?

Son Işığım'a