Sürgündeki Köle

Var mıyım? Sorma! Bu acıların en büyüğü!

Buymuş demek herkesin hayat diye övdüğü.

Varım işte! Bilmem ben yok olduğum anları.

Ben değilsem kimdir ki, şu aynada gördüğüm?

Bir taş olsaydım basıp geçselerdi üstümden.

Böylece kurtulurdum, sırtımdaki yükümden.

İstemezdim o vakit: Suyu, ekmeği, aşı.

Anlamazdım o zaman, kadınlardan, güllerden.

Ne nazdır bu Rabbim, ne de yersiz bir sitem.

Bir imtihandır bu, geri gelmiyor bir giden.

Yine de söylüyorum sığınarak affına;

Keşke alsaydın canımı ben henüz çocukken.

Geçti gitti sürgünümün çeyrek yüzyılı.

Düşündüm durdum, kırka yardım bir kılı.

Bir yanım da cennet, bir yanımda cehennem.

Anlamadım ki gitti! nedir bunun anlamı?