Sus

Uykusundan uyandı yine yalnızlık
Sevmelerin en bittiği an
Bugündür

Yukarıda işler bir hayli karışık
Adımlarım birer sallantı
Sallantılar ruhumda bulantı
Serzeniş sesleri
Kımıldıyor göğsümde

Mavi dallara asılmış rengarenk salıncaklar
Ufka uzanırken öğle vakti
Güneş tam tepemde
Karanlık, dünyanın yirminci katmanında
Çünkü on dokuz değilim artık

İnsanlar sessizliği bozmadan yaşıyor
Bir kuru kasırga götürmüş gündüzleri
Arafta hissedilen yokluk
Artık dünyada bir boşluk
Halinden anlamaz kimse
Yürekleri kocaman bir bokluk

Hasret çanları
Kulaklarda
Mum gibi erir
Durduramazsın

Ölü toprağı serptiler
Yüreğime
Uyanamam
Yirminci katına ulaşsam bile cennetin
Yaşayamam

Şarkılar son kez
Do re mi
Ağlamak gerek bu gece
Öyle mi

Şiir sussun
Karanlığa dönen dünyanın
Güneşi kurusun

Susun.