Sus Anı

Kahpe kokulu bir düşün içinde
tıka basa keder yemiş hazin mevsim
Dönencelerinde ölü mülteciler saklayan
kürtaj masasını koynunda taşıyan köhne dünya
Son bir bahar göreyim derken
göl manzaralı göz kapaklarında
bir poşet dolusu toprakla
kapı dışarı edildiğim safsata yaşam

Adamım,
Yüzündeki çizgiler ölmüş babamdan hatıra
Alnına koymuş Tanrı, Aşk çizgini
Derinlemesine, kıvrımlı ve kırmızı.
Dudaklarını kapa şimdilik hayata
Yaşadığım anlarda, kekeleyen gözlerin
güzel şeyler taşımaz kulaklarıma.
Hayat sadece bir aşk biçer hanı
Öldükten sonra söyle bana sevgilerini
hüzne boyanmış terk edilişlerini
Sinlerin ak gözlü taşlarına doluşur ya sessizlik hani
O vakit yüreğim dile gelir,
taşır dilinden dökülenleri bana.
Hummalı bir veba kol gezerken ciğerlerimde
öksürüğünün içine saklanmış ölümün sırtını
yun semavi hüsranlarla.
Sakın 'yaşa' deme bana,
Beşer kırk kez söylerse bir şeyi, can bulurmuş.
Avuç içi çizgilerinden gelsin ölüm
Ne âlâ!

Adamım,
Saçlarındaki bukleler gayri meşru bir cinayetin
sanık koltuğunda kalmış cümlelerimden hatıra.
En iyisi, sömür sen benim seyrek sözlerimi,
Cehennet'in çalılarına takılmış kırık dökük seslerimi
Kibirleri yüzünden tepemden bakan yıldızlara olan özlemimi
Mat rüyaların bilinçaltına kaçan çocukluk hayallerimi
Kurban et dudaklarının kırmızısına gömülmüş sunağa.

Kulun olsun sessizliğim gül biten saçlarına,
yalvarırım,
bu kadar çok 'seni seviyorum' deme bana.
Beşer yabancılaşır kelamlara, çok tekrarlarsa.