Sus Anne

Sus! "Ben sana demedim mi" deme,
üstüme gelme, ne olur, anne!
Biliyorum, sen herşeyi benden önce bildin,
korumak istedin, acıları yaşatmamak istedin...

Boşunaydı tüm öğütlerin, anne!

Yaşamayı kim öğrendi ki
yaşayanı dinleyerek?
Kim insan oldu ki, anne,
hiç acı çekmeyerek?

Sus! Üzüldüğünü, bana yandığını söyleme,
suç hançerini saplama kalbime, anne!
Biliyorum, sen beni çok sevdin, benim için
kendini kendinden ettin, hayallerinden vazgeçtin...

Sen yapabileceğini yaptın ki, anne!

Hayat boyu kim tutundu ki
yumuşak anne eteğine?
Kimin mutluluğu bağlı ki, anne,
ana-baba'sının emeğıne?