Sus Kuşları

ahşap yorgunluklar birikti hayatın cumbasına
sus kuşlarına tünek / tüy dökümü zaman
erkenci şiirlerin sesine yalnızlık
gözlerine güz alacası
geceye safran sarısı imgeler
çekildi içine dili

gövdesine bulaştı elvedaların pası
asıldı zincirlere asma kilitler
çevrildi
sustu kainat
susta kuşlar
bir yalnız buselik dokundu kanun'a
savurdu rüzgâr ey sevgili !

yokluğuna göverdi mevsimsiz papatya
açımsız fallarına düştü tek tek son beyazlar
sarı sükûnet hisse

gidimlik hikâyeler katar katar
yardı bozkır istasyonlarını dur duraksız
kıvrıldı hesapsız hayatın ortasında
dürdü defterini... titrek


ve ben bunları dolarken dilime
teheccüd saatlerinde
kokluyorum -limon çiçeklerini-
aktarcı zamanın perde aralığında
rüzgâra yalatırken ruhumu sen diye
ortasına dalıyorum kitabın
harf harf söküyorum adını
derkenar ediyorum gümüş sözlerle
bir manzume diziyorum
tenhasına ulaşıp sevdanın
sen duymasan da ey sevgili!




Kasım/2010