Susadı Içimin Gülü

kalem tuturan ilhama yazık
nerden başlarsan başla
sonla biter her halükarda....

savunulması güç olan her varlığın
saman sarısı rengine gün ışığı ekledim
bekledim gecelerce
sebebini bilmedim
aklım fikrimden öteye her vuruşunda
akrebi yelkovana yeğler oldum
zaman taşı alevi uclarından çıkan
canavarlarıma ekmek böler oldum
katıksız...

susadı içimin gülü
soldu...
yılgın gecen her gününe
tohumlanan kan güllerinde
yekpare yelkenlerle denize açılan bir gemide
son tutan
ümitlerimi
bir telefon çalışında kaybettim...