Susam Kuşları

Son baharın son kuşları,
Susam kuşları...
Susamlara aşık,
Susamlar onlara alışık...

Mini mini minnacık,
Susam rengi,
Susam yeşili,
Sarı kanatlı susam kuşları...

//Ve susam kuşları geldiler...//

Sonbaharın müjdecisi,
Kışın habercisi,
Susamların sevgilisi,
Susam kuşları geldiler...

Susamlar kucak açtı sevgiliye,
Eğilip kucakladılar,
Sarmaş dolaş oldular,
Sinesine bastılar,
Öptüler, öpüştüler...

Başlarını salladılar birer ikişer,
Belli ki sitem ettiler sevgiliye,
Çok yola bakıttın diye...

O susamdan o susama,
Rastgele uçuştular,
Nazikçe kucakladılar,
Hoyratça kucakladılar,
Öpücükler kondurdular
Her birinin yanağına,
Masumane...

//Şimdi susam kuşları gidiyor...//

Nasıl ansızın çabucak gelmişse,
yine veda etmeden,
Sessizce gidiyor
Susamların sevgilisi,
susam kuşları...

Susamlar yine mahsun,
Tarumar olmuş gönüller,
Yürekler paramparça...

Susamların ömrü kısa,
Susamlar bir mevsimlik,
İşte göründü kış,
Soğuklar yakıyor narin bedenlerini,
Önce başlarını büktüler,
Ve ardından bellerini,
Sonrası ölüm sessizliği...

Sevgili firar,
Susamlar viran,
Ne düğün var ortada nede nişan
Yürekler perişan,
Yürekler perişan...