Susarken Aslında

Susup dinleyesim vardı son sahnede
dudaklarının arasından dökülen senfoniyi..
Söylediklerine biriktiriyordum cevaplarımı
belki sorarsın da söylerim diye,
içimi dolduruyordum gözlerinle..
Derin nefes alıyordum yakınındayken
boynuna yaklaşamadığımdan, korkumdan
olduğum yerden içime çekiyordum seni..
Bakışlarımın yorgunluğundan tutup
sana canlanıyordum içimdeki şarkılarla;
kaçak gözlerle sana bakıyordum doyasıya..
Umudum var mıydı yok muydu sorgulamadan
ihtimaller yürütüyordum kalbimden çıkma;
ya gülümseyerek sevdiğini söylüyordun
ya da bir daha görünmüyordun aynı yakınlıkla..
Yalnızlıktan korkmuyordum, hiç korkmadım
cümlelerimin sadece bana yankılandığı
bu soğuk, karanlık odada; bazen ağlıyordum..
Sensizlikten korkuyordum, ayrılıktan korktuğum gibi..
İçimden dualar ediyordum belki ağzımdan kaçar diye
sen bakış açımdan bağımsız güzelliğinle
dünyayı güzel kılıyordun benim gözümde;
ben sadece susuyordum..