Suskun
Umrumda bile değilsin,
Yitik bir kemanın telleri gibisin
Dokundukça ses çıkaran
Akordu bozulmuş
Çokça ağlamaklı,
Yaşını almış bir akşamda
Damıtılmış ruhundan yükselen
Sitemvari inlemeler
Kaybolmuşluğumun neresinde?
Susan dipsiz kuyu
Bu kaçıncı ateş suyu
Kör eden kelimelerin uzağını
Çıkmaz sokaklarında
Viranelerin,
Yüzün yüzümde
Yüzüm yüzünde
Tam oradaydım
Önüm arkam sobe,
Kırk kilitli kapı önünde
Korku tüneli yalnızlığın
İç sesine karışık,
Adını sildim geceden
Hissizliğimin aynadaki buğusu
Konuşsun sessiz harflerle.
Sen bana bakma
Kış uykusu yorgunluğum
Su toplamış hüzünlerim
Aldanmışlığım,
Ve karanlığın yanık elleri
Üstümü örtse kim duyar?
Terki diyar ruhum
Gölgelerini takip edip her duanın
Ağaran güne merhaba diyesim var.
Çokça sevmeye,
Çokça umuda
Çokça güzelliğe...
Karanlıktan çek çıkar
Usturanın suskun ucunu,
Yüreğimdeki zincirleri kırasım
Burcu burcu yaylalarda koşasım
Turnalara selam çakasım var...
Bunca suskunluğa da böylesi haykırış yakışır Kutlarım Yasemin hanım
Kelime hazinesi geniş bir şiir. Bu genişlik, şiirin akciğerlerini soluklandırıyor.
Satır arası iyi vurgular okudum , Güzeldi .
Turnalara selam, ne güzel bir final. Kaleminize sağlık, sevgiyle.