Suskun Hafızanın Şakağına Dayadığı Ayrılık

Benim mütemmim cüzü'm Sensin;

uzat ellerini

-ki beni yakışı

afrikadan yazılan bir mektup sıcaklığı...

Seni beklemek;

güneşin etrafında dönen dünyanın

takvim yılgınlığı,

günahlardan münezzeh illegal bir yara.

Yüzümdeki esmer ölü gülüş

hiroşima felaketi,

son bakışının ivmesiyle k/anıyorum

pastoral bir ceset torbasında

nagazakide kavruluyorum...

Hayat kısa;

Sen gitme, kuşlar yine uçar!

Tüm haritalar silinse de yeryüzünde

varlığım şık durmuyor

yokluğunun üstünde!

Tenimin kara parçaları su altında.

Veda sözlerine takılı kaldı zaman.

Uzuvlarım ayan beyan korkak,

mayınlı bölgedeyim yokluğunda!

Ve gözler,

organ bağışlar gibi ıslattı yanaklarımı

son bir bakışın patlarken yüzümde...

Dur, gülüşlerini bırak yüreğime

birlikte gidelim , gidilecekse!

Kal, yorgundur Ay Güneş'e

bulamaz evini ayaklarım yokluğunda,

bendeki Sen sancısından

sığınırım tapınağına!

Kurban edilişin kaç hali varsa

o kadar ritüelle sundum

hiçliğimin iç organlarını,

yağmaladığın sevda bahçemin

tam ortasında!

Sustur kızdırdığın göğü;

içimi dövüyor yağmur damlaları,

kısılsın şu sana ait olmayan sesler

şarj etme

sevdamı katleden enstruman çığlıklarını...

Sözlerinin telakkisi

izmihlaldir ikbalsiz suskuma!

Benden bir ömür silen yanakların,

kayıtsız kalamaz

cennet görmüş dudaklarıma!

Yakından görmeye henüz alışmamışken

üzerime kapaklanan karanlığa,

sensizliğin soğuk ve kasvetli mevsimindeyim.

İstilacı bir hançer durur

soluğumla seni bana getirecek 

her cümlede.

İtiraf et ne olur

Sen de bir isim bulamadın

bu anlamsız yenilgiye.

Göğün mavi atlasını

daha fazla yırtma yokluğunla...

Sen ; kutsadığım sujem,

yazının icadı susmanla başlar.

İsminin harflerinin şah damarından

nice makyajı akan tarih,

Senin varlığına öykünerek

ilkel çağı bitmeyen insanlığa

yokluğunun maviliğinden milatlar bağışlar...