Suskun Şiir

Hasret sen kokardı
Karanlık gecelerde
Ruhumu aydınlatan gözlerin vardı
Gülüşlerin medcezirdi sevdiğim
Çekerdi gönlümdeki suları
Gün yüzüne çıkarırdı içimdeki baharı

Şiirler seni anlatır
Romanlar seni yazardı
Notalar hecelerindi
Ve bütün aşk şarkıları
Senden bahsederdi

En çok gül sana çekmişti çiçekler arasından
Asil duruşu ve koyu kırmızı rengi
Bu yüzden belki
Hiç bir gülü koparamayışım dalından


Mevzubahis gitmekse eğer
Tekrar gelebilmek içindi bütün gitmeler
Ve ayrılık senle son bulduğunda
Kutsal bir oruçtu
Bu derviş o orucu çok tuttu

Afili saçlarına bir tek rüzgar dokunurdu
Bu yüzden tek rakibimdi benim
Neden sonra farkettim sebebini
Rüzgara karşı yürümemin

Duygular senin yansımalarındı
Çaresizlik yokluğunun temsili
Yanlızlık olmayışının
Umut kavuşmamızın
Gülebildiğin her şey komik
Üzüldüğün her şey hüsrandı
Bu yüzden belkide
Sana yazmadığım tüm şiirler
Yarım kaldı

Sen ben miydin acaba
Yoksa ben mi sendim
Nefesin göğsüme değince farkediverdim
Yıllarca kendimi ararken ela gözlüm
Bilmecelerinde dolanıp durdum
Sen adım adım çözerken beni
Ben sende kayboluyordum

Öyle susmaların vardı
Sesizlik hasetinden çatlardı
Gök korkardı gürleyeceksin diye
Ama yanaklarına yağmur hep, sessiz yağardı

Şiir senle başlar
Senle dolardı
Ve anlatmaya yetmeyince cümleler
Şair susardı