Suskun Şiir

zaman kendi içinde susuyor saatleri
soluyor resimlerde bir bir hatıralar
ve bahar güllerde susuyor artık sensizlikleri
ve güller de dikenlerinde nedense hep beni...

sensizlik içinden susuyor hiçliklerini
ve yokluğun içinden tutuyor sımsıkı gecemi
içimden susuyorum ben de çığlık çığlık
ve içimden yanıyorum,
için için
bu gece seni...

şimdi geceler diz çökmüş o bakışlarına
siyahını ifadeye kelimeler boyun bükmüş,
mahcup...
dönmüyor dili mehtabın efkara
ve perdeleri uçuran şu rüzgar
avucunu açmış
saçlarını soruyor
yalvarıyor
beyaz bir güvercinin
o tertemiz çırpınışlarında..

gece susmuş
yıldızlar susmuş
sular susmuş
kuşlar susmuş
güller susmuş
ve solmuş...
senin şu suskun yokluğunda...

sensizliği tarife her şey suskun
yalnızca meçhul bir cırcır böceği
fısıldıyor derin derin
huzurlu bir karanlığın içinden
o gözlerini...
sensizliği tarife her şey suskun
yalnızca usul bir mehtap süzmesi
düşüyor sicim sicim yaşlarıma
ve hicaz bir loşluğun dilinden
susuyor gece
fasıl fasıl seni...

insan kendi içinde susar hep acılarını
yollar kendi içinde saklar hep vuslatlarını
güller kendi içinde yaşar hep baharlarını
ve ateşin
yüreğimde yakar hep o yangınlarını...

şiirler suskun
dizeler sessiz
şair nefessiz
şair sensiz...

ve bilmez misin ki
bu şair
dizelerde susar hep o gözlerini...