Suskun Yalnizlik...

Dolabıma astım ruhumu
İğneledim kederlerimi geçmiş levhasına.
Yer kalmadı balık istifi
Yaşanmamış mecnun sevdasına..!

Yokluğunla varlığının toplamı sıfır,
Farkı bir .
Seni görsem de bir göremesem de..!
Nasıl bir şey bu aşk,bu kibir?

Her yerimde ayak izlerin var,
Takip ediyorum,izliyorum,
Hepsi kalbime çıkıyor.
İzini kaybediyorum,
Umutlarımı yıkıyor,
Nefesimi tıkıyor..!

Gözlüklerimi çıkarıyorum,
Camekansız daha iyi görürüm diye,
Meğersem evvelden takılıymış,
Gözlerde yalnızlık camları..!

Ateş etmesini bilmiyorum,
Ama sensizliğe kurşun sıkıyorum,
Çarpıyor geri dönüyor,
Tam alnımdan,kaderimin tam ortasından
Vuruyor...
Delip geçiyor.

Uzayan sohbet gecelerinde,
Adını sonsuz kere tekrarlıyorum,
Etrafımdaki herkese adını ezberletiyorum.
Her şeye senin adını veriyorum,
Herkes susuyor,
Her şey görünmez oluyor.
Bak şimdi de kendi kendime konuşuyorum,
Gene yoksun,
Gene susuyorsun,
Geçli konuşsan ne fark eder...
Bir ihtimal tanrı bir kulunun daha,
Mutsuz olduğunu fark eder,
Sensiz olan bu kulsa,
Günde üç öğün senin adını zikreder.........