Suskun Yürekler

Suskun yüreklerde sevda ardır bilinmez
Atılan çakıl taşları izleri boğazda düğümlenir
Yarası silinmez
Şiir neden kendi kendine söyleniyorsun
Çektiğin nareden usandım
Gönül yıkmaksa maksadın
Korladığın yüreklerin hissi dirilmez

Ne bıraktın geride gönül hanesini ederken viran
Yokluğunla kalacaksın
Olmayacak halini soran
Hadi şimdi at atabildiğin kadar
Hedef tahtan kevgire döndü
Ölene ağıt yakılır akıbeti meçhul giden ruhların
Gittiği yer asla bilinmez

Sermayenden ne kalır olmazsa soranın
Yaren dediklerin yok artık şimdi olsaydı yaranın
Taş medreseler insansız boş bir yığından ibaret
Veda yeridir musalla taşları
Son uğrak yeri bekler
Ölenle övünülmez

Susar şiirler korkudan değil edebindendir
Gönderme yapmaz akıbeti meçhule
Hey yolcu giderken bir kuru selam söyle
Sermayesi haktır
İğneleme üryan yürekleri
İstenilmediğin yerde saniye kalınmaz

Doğarken sancılı yürekler sevimlidir,ölürken hüzünlü
Yargılanan değerler ne kadar masumsa
Bir okadar zanlı
İlâhi aşk derbedersin şimdi gönül haneni eyledin viran
Dön artık muhaseben tutmadı
Bu tempoyla menzile varılmaz

Alaya alırlar zikrini olsanda mahreminde safi
Bulamazsın gönül haneni kuşatacak kendine tabi
Karalama müsvedde kağıtları
Yazıktır kalemindeki mürekkebin ucu dondu
İsyanlarda üşüyen yüreklerin
Duası alınmaz

Tedbir al ait olduğun değerler yüzüne kara çalmadan
Boğuşma bulanık nehirlerde
Seni seven yüreklere yaslan
Varsın gemiler okyanuslarda hızını alsın
Yorgun yolcu boş limanlarda bekleme
Fırtınalı denizlerde balık avlanmaz

Hayal değil üşüyen yüreklerde bilinmeyen düş'sün
Takılma bulutun gölgesine damlaların çiçeğe düşsün
Boşuna avundurma kendini
Dön yüzünü seni kucaklayan hilâle
Korkma ışığı Güneşten'dir
Kucaklar seni mahremine darılmaz.


2011.Haziran.08