Suskunlar

Şurda ellerini bağlamış bir çocuk oturuyor,
küflenmiş kaldırım taşının üzerinde.
Cebinde acıkır diye sakladığı yarım dilim salçalı ekmeği,
gözlerinde 'çocuk işte' denmeyecek o isli bakış.
Neden o bakış...
Diğer yanda evden kaçmış,
ailesi üvey diye,yağmuru,kar'ı hepsi üzerinden geçmiş.
Uyur uyanık anılarla yaşamış,
oyuncağı olmadan aileden yoksun,
çocuk olamadan,büyük olamadan ..
nefesi tiner kokan o adama iyi bak.
Neden olamamış...
Şurdaysa kimsesiz kalan o evlerin,
çatlamış eşiklerinin üzerinde oturan çocuğun belinde silah,
göğsünde annesinin resmi,
her gece uyumadan ağlayarak öptüğü 'adı emir ya da kulu'farketmez daha dokuz yaşında...
Neden adı yok ...
Tek suçları susmak mı...