Suskunum

Kalbimi koparıp atmak geldi içimden
Kendimi kaybettim senli hatıralarda
Mutluluk yerine çile verdiler
Sanki hançer saplandı yüreğime
Acılar dergâhında sürgünüm
Sürüldüm senden ötelere
Suskunum

Ben miyim eski sevdalara avuç açan
Şu eller, şu gözler
Şu kalp benim mi yoksa
Ağlayan adam kim
Nöbetteyim çıkmaz sokaklarda
Gözlerim hep şafaklarda
Suskunum

Tutunduğum ümit ağacındaki, dalarım koptu
Fırtınalar savurdu ötelere
Aşk membasından suladığım
Güzel bahçemde
Ne gül kaldı nede menekşelerim
Kıraç topraklar yastık oldu
Yorgun başıma
Suskunum

Hüzün yüklü bulutlar
Yorgan misali serilirken üstüme
Rüyalarıma hayalin girer
Gücüm yetmez içli nağmelerine
Gökyüzünü aydınlatırken bir şimşek
Dağıldı saman yolum
Kayboldu gitti Zühre'm
Ah Zühre'm ah
Sensiz acılarda sürgün
Sürgün olduğum kadar da
Suskunum...