Susma Çocuk Yüreğim

Gülüşü resimlerde ve yaşamımızda baki kalan çocukların şiiridir…

Yalandı;

Çocukluğuma savaş açan gazete manşetleri

Devletin merhametli ve şefkatli eli

Çocukluğuma, oyunlarıma ve canıma kastetmediği yalandı

Yalandı;

Diktatör ve adamları tarafından söylenen her şey

Ama her şey yalandı…

Gerçekti;

Kudurmuş bir köpek gibi

Islık sesleriyle tepemize çökmesi demir kuşların

Gürül gürül ışıyarak yağan ölüm

Ölümün ensemizde tepinen soğuk nefesi

Tetiğe asılan el

Sevinci kursağında bırakılan çocuk sesi

Savaş ortasında kurşunlanan

Ve yerinden fırlayacakmış gibi ölesiye çarpan yüreğim

Yüzümde kuruyan kan

Gülün kokusunu boğazlayan kan ve barut kokusu

Namluların ucunda buz gibi yanan ölüm

Ve sokaklarda rehin kalan cesetler…

Yalandı;

Ölüm ve esaretle kuşatılan mazlum bir halkı

Günlerce ve ama günlerce sokağa çıkartmayan

Ve sallanan beyaz bayrakları -ateş kes-me den- kana bulayan

Diktatör ve adamlarının

“Özgürlük ve demokrasi “ nutukları… Attıkları, tuttukları…

Her şey, ama her şey yalandı;

Yüreğinde yangını olmayanların döktükleri gözyaşı

Ve ölen çocuklarımızın ardından

Kaybolan sevinçlerimizin geri verileceği birer birer

Her şey, ama her şey yalandı

Gerçekti;

Sokak ortasında vurulup düşen

Ve ölüme buz kesen kadın ve çocukların çığlığı…

Çocukluğuma tam isabet

Ve -ne kadarsa o kadar- içime sığdırdığım tüm sevinçleri

Tek kurşunla vurması keskin nişancıların

Ve yere düşmeden önce duyduğum

Gürültüyle kaçışan kuşların kanat sesleri…

Susma, çocuk yüreğim;

Kanat seslerini susturmak için

Ölüme tanık olan kuşları da vururlar

Susarsan eğer…

Ocak 2016