Susmak En Büyük Cezadır

eziliyorum suskunlugumun altında
kelimeler yetmiyor
sana bana ona buna şuna
ne önemi var ki isimlerin sıfatların
herkes aynı
herkes senden bir parca
ne önemi var...

hani konusabilsem yüküm hafifleyecek
bir kaşıkta boğabilsem sesimi
yutabilsem bir damla tükürükle boğazımın düğümlerini
hani diyorum benden bir tane daha ben olsa da
feda etsem onu da varlığına yokluğuna...

eyyy sevgili adın nedir senin?
uçsuz bucaksız uçurumların kenarlarında
intihar merasimleri düzenliyorum
bileklerimde kanlar
bogazımda ilmik ilmik işlenen halatlar
başımda kırmızı yazma
ellerimde kınalar
beyazdan siyaha calan resimler
hadi bi kuvvetle kudretle kalkmalıyım yerimden
ve son bir adımla
gitmeliyim cehennemin en dibine
senin dediğin gibi ölmeliyim ben cehennemin en dibinde...

"tüm kötülükler,
hüzünler
son bulur gözlerimden düşen suretlerin dudaklarımla buluşmasında,
birden düşünürüm ki;
söz uçar yazı kalır diye
ve düşen suretler ellerimde geleceğe miras olur her satırda
ve ben her satır arasında öldürürüm adının her harfini...
öyle yaa neydi sevgili senin adın...
hangi satır arasında intihar süsü verdiğim bir cinayete kurban ettim ben seni..."