Sustu

sustu !

yeşile çalan gözleri

ince kirli sakalı

ve ağır aksak gülüşünü de saklayıp gecesine

sustu...

açsa da bahar dalları dilinde

nefesinde kış soluğu..

gömülür sevdası zerre zerre kalbine

öldüm say der gibi

yanılgılarını da koyup cebine

sustu...

önce sesini azalttı 

sonra sevdiği şarkıları

ağız dolusu haykırışlarına rağmen

koca koca düşleri sildi zihninden

gelmeyecek bir treni bekleyen istasyon gibi ıssız

sustu...

oysa gökyüzüydü  tanımadığı bütün martılara...

zaman çok eski zaman !

yüzünü unuttum desem yalan

ve ülkem gibi kokunu

yarım yamalak kalan şiirlerini de kaldırıp sandıklara

sustum !

"mevsime dair bir şarkı tıngırdıyor radyoda

 uzak şehirlerden ve ayrılıklardan bahsediyor belli ki 

 üşüyor aynada silüetim

sokaklar kırk ikindi...

not;

oysa ne adamlar tanıdım ben yüreği kocaman

kayıtsız kalarak öyküsüne

kurşun gibi gözyaşları 

ve

çatlamış alnındaki izlerle 

her gün yeniden doğan..

26 /3/2020

beşiktaş