Sustum Suskunluğumda

Umut kırıntılarını
Maviye varmadan
Siyaha bulayıp kibriti çaktık
Şimdi
Cehennem sıcağında yanma zamanı



Oysa nefesim dediğin bir adım kadar yakın
Yıldızlar kadar uzak
Yanık tende acının kokusu yükselirken
Hangi günahın bedeliydi yandık



Sen sevgili
İçli bir türküsün dilimden düşmeyen
Nefesim tükenene kadar bıkmadan söyleyeceğim



Bazen bir volkan misali düştün soluma
Bazen Munzur olup vakurla aktın
Bazen Dicle
Bazen de Fırat oldun
Yıkıp ezdin içimi



İşte o an
Öyle derin küstüm ki kendime
Sustum suskunluğumda
Gözlerim tutundu gözlerine
Geç kalmışlığın acısı düştü nefesime çürüdüm