Sustur Ölümü Mira(son Masal Yarım Kalmasın)

Uyan Mira
yine ay'ın gölgesinde ya uykuya daldın
yahut yunusların peşine takıldın.





Geceyi giyindim bak,
dökülüyor eteklerimden yerlere matem
hiç bu kadar kararmamıştı gece, üstelik yağmur yağıyor
ışığını istiyorum.





Yeniden açelyaları görebilir miyim sence
yaşlı bir çınar ağacının gölgesinde uyuyabilir miyim
poyraza verebilir miyim yüzümü
deniz kenarında hani hiç kimsenin olmadığı bir vakitte
dans edebilir miyim onunla
karanfil kokuları dolanır mı saçlarıma
baharı karşılayabilir miyim...Ne kadar zamanım var
yok...İstemiyorum söyleme.
Sustur ölümü Mira





Çocukluğum ağlıyor,
çıkmaz sokaktaki evde, parmaklıklar ardındaki pencereden
esaretine haykırıyor.
Apolet gibi taşıdığım gençliğim
yaşanmamışlıklardan dikilmiş bir gömleğin kolunda işaretti.
Umutlarım,
hayallerim
düşlerim
siyah bir atın terkisinde rüzgarla yarışırken
acıları dinsin diye şakağına sıkılan bir kurşunla bitti
ve ne varsa gitti Mira...Gitti.






Sevmiyorum Beydağını
önce babamı sonra düşlerimi ç/aldı
yarım kaldı dudağımda her masalım.






Biliyor musun?
İstanbul'da hiç dans etmedim sevdiğim adamla
mezuniyet gecelerinde ettiğim dansları saymıyorum
onların hepsi çocukça oyunlardan ibaret
ve sevgiden eksikti.





Dağıldım Mira
dinlemeseydim bu gece Elfida'yı
ölümü anımsamayacaktım
kendi ağıdımı dilime dolamayacaktım.






Yak bütün yıldızları Mira,
gözlerime bırak parıltılarını...Şehir aydınlansın
sustur ölümü.
Aşk'sa son masalın adı
Yarım kalmasın.