Susuş

söylemlerimi fütursuzca boşa çıkaran

bir isyan var

dudaklarımın kıyısında

son sahnesi

yanlış tercüme edilmiş

kült bir film gibi her şey

hayatımın neticesi

fikirlerimin örtüşmediği

başka dudakların kıvrımlarına esir edilmiş

çok azı

ama çok azı anlaşılıyor imgelerimin

araf bu olsa gerek

ben cenneti izlediğimi sanıyorum

diğer yandan

cahilliğe kurban giden

günahsız hayallerimin ateşi

gün gün sırtıma yükleniyor

bense her gün daha çok üşüyorum

bu kadar çok üşürken

daha ne kadar yanarım bilmiyorum

alıştırmaya çalışıyorum zihnimi

sesi kısılmış bir müziğe

biteviye eşlik etmeye

ancak hiç umut yok

gözlerim alışsa da

kalabalık bakışların yalnızlığına

köle pazarı hissi veriyor

pek de mütevazı olmayan yakınlaşmalar

sesler

sesler ürkütüyor beni

feda etmeyi

göze alamayacağım

küçücük tutunuşlarım için

azdan az gider diye

sussam da çoğu vakit olup bitene

kelebek etkisine maruz kalmış

bir damla su gibi

her susuş

bir okyanus söküyor içimden