Susuşları Vardı Ümitleri Vardı Yarınları Vardı

Öptü alnından mahşeri,şehvetli bir bakire gibi
Koydu alnını kara toprağa,şehit düşen bir er gibi
Tattı kadehinden ölümün asude bir lahzâ gibi
Ölüm geldi aldı onu,yeni sönmüş bir volkan gibi...

Susuşları vardı,ümitleri vardı,yarınları vardı...
Hiç sormaksızın gelip kucağına aldı onu ölüm.
Masmavi gözleri vardı,herkez ona hayrandı,
Şimdi toprak oldu,yosunları ona yâr etti ölüm...

Bir vehm ki düştü içine kurtuluşu yok
İçti artık şarabından mahşerin geri dönüşü yok
Bıraktı aşıklarını bi-haber susmak,konuşmak yok
Şimdi toprak aldı onu,bu yolculuğun geri dönüşü yok.

Soluk ve dalgın bir şekilde uzandı toprağın bağrına
Dostlar,düşmanlar,aşıklar...Yanında hiç kimseler yok.
Bir çığlık atsa,duyulmaz zindanın soğuk duvarlarında
Yılanı,çıyanı aldı koynuna,güzelliğinden hiçbir haber yok...

Lavanta kokulu bir mahallede yaşardı o
Balkondan sarkıtırdı saçlarını,sapsarı saçları vardı
Haber aldım seviyormuş birini herkezden daha mesuttu o
Bî-haber oldu şimdi,geriye sadece duvarda asılı resimleri kaldı...

Ey Tanrı'nın güzelliğini ödünç verdiği kadın!
Ey güzellerin kıskandığı,aşıkların kul olduğu kadın!
Ey gökyüzünden daha asûde,kadehlerden daha naîf kadın!
Kalk ayağa kıyam et,güzelliğinle dünyayı kendine hayran et.

Geride sadece resmini bıraktın,hani aslın nerede?
Düğünün vardı bir aya hani beyaz gelinliğin nerede?
Bedenini toprağa sattın,hani sadakatin nerede?...
Şimdi yumdun gözlerini hayata,hani o sadık yarin nerede?

Ölüm hak,elbet gelir varır senin yurduna
Bir misaldi o güzel,sanma ki uğramaz senin de toprağına
Ne gözler aktı,ne bedenler çürüdü şu makberin kara bağrında
Bugün varsın,yarın yoksun.Dünyalar benimdir diye boşuna aldanma...