Susuyorum
Susuyorum...
Hayatin onume cikardiklarina,
Insalarin bana yaptiklarina,
Omrumun bu uzantisina,
Susuyorum...
Caresizce izlerken yasnanlari,
Engel olamazken hayatin akisina,
Dinlerken milyonlarca insani,
Susuyorum...
Birileri bakiyor uzaklardan,
Digerleri hic susmadan konusuyor,
Bazilari ise ciliklar icerisinde,
Ben yine susuyorum...
Susuyorum....
Konusup...Cevap bekemektense,
Hislerime karsilik alamamaktansa,
Insanlara kendimi anlatmaktansa,
Ben susmayi tercih ediyorum...
Bu guzel yorumunuz iicn cok tesekkurederim, hayata karsi susup kagitlara karsi konusmak en iyisi bencede...
Insanlara kendimi anlatmaktansa, Ben susmayi tercih ediyorum...
evet kimi zaman en doğru tercih olabilir susmak.. ama elbet bir hududa kadar.. sonrasında ise insanın kendisine şaşacağı kadar çok şey birikmiş ve akıyor olacak dudaklardan..
bundan sonra susmadan, gönülden geçenleri (söylemesen bile) kaleme dökmen dileğiyle.. tebrik ederim..