Susuyorum Bu Şehirde!..

19 Mayıs 08

derin bir sessizlik var bu gece şehirde,
ışıklar sönmüş heryer karanlık...
sokaklar öylesine ıssız ki ;
hiç alışılmadık...
ürkütücü bir hava var sanki caddelerde..

pencereye yaklasıp dısarı bakmak istiyorum,
hiç değilse yıldızlara gökyüzüne bakayım diyorum..
perdeyi açacak kadar cesaretli değilim bu gece nedense..?
yapamıyorum...

Balkona cıkıp ;
çılgın esen rüzgarın içime işlemesine izin vermek istiyorum,
oradan oraya öylece ucan ve sürekli bir yerlere çarpan ;
yarasalara bakayım,
balkonumdan dünyaya sessiz haykırıslarda bulunayım,
bu gece özgür takılayım...

Gece ile dost değil miyim ben,
gidip sarılabilirim bana kucak açacagından kuskum yok...
karanlıkla dertlesebilirim..
ürkütücü havadan beni korkuttugu için,
karanlıgımla beraber zalimce intikam alabilirim...

Ay'ın insan suratını andıran ilginç görüntüsü,
hiç dikkatimi çekmiyor bu gece,
şehir çok garip görünmekte gözlerime..
Anlamsız bir yıgın nefret saklamısım da suan ortaya cıkartıyor gibiyim içimde...

Herseyi yıkıp yakmak,
elime geçen ne varsa parçalamak istiyorum...
böyle bir istek neden var bilmiyorum,
ama çok berbat geliyor bana biçokşey nedense..

korkuyorum...

Kendime hakim olamayıp güçsüz düşüp,
saçma sapan şeyler yapmaktan korkuyorum...

galiba yapabileceğim en iyi şeyi yapmalıyım;
susmalıyım belki uyumalıyım...
peki öyleyse ;
SuSuYoRuM...
susuyorum;
bu gece;
bu şehirde...