Susuz Yazlar Yaşıyorum Cennette

susuz yazlar yaşıyorum cennette,
halimi gören kimse yok,
haykırıyorum duyan yok,
herşey nedensiz...
anlayacağın sen kim olduğunu bilmediğim ecelim,
sana geliyorum,heybem bomboş...

çokdandır vazgeçtim düzene direnmekten,
sürükleniyorum her kayada sıyrılırken umudum,
kanıyorum...
değil kırmızı,
katran koyu,balçık kıvamında,
öleyim diyorum düzene kurban...
olmuyor kaderimi çizemiyorum...

artık arşınlamadığım yollarda düşlerimi gezdiriyorum,
boynumda prangayla,
şöyle rahat koyamıyorum başımı yastığa,
kabusları mesken edinmiş zihnim,
yorgun ayılmalar yaşıyorum,
sabah namazlarında irkilen...

umutlar sadece adına münhasırmış,
anladım,
artık beklemiyorum sevdanın kazanmasını,
inanmıyorum da ucu açık aşklara,
tüm aşklar ölür,
kalan kanserli bir hücre gibi ızdırabıdır ayrılığın...

bakma sen dost candır dediklerine,
varmıdır gören candan öte insan müsvettesine,
boğulurken buhramlarında şehr-i girdabın,
yoktu kimse çekip almaya,
değil deva,bir kelamı duymak istemedi paçavra kalabalıklar,
cansız taşlardan,hırçın dalgalardan başka...

susuz yazlar yaşıyorum cennete,
cennet değil şehir,
değil aşk,
değil dost,
cennet içimde ölüm döşeğinde bir çocuk gülüşünde...