Susuzdum

Gün karanlığı giydirirken üzerime
Güneşle vedalaşan militanın öksüz bakışları
Düştü

Sanki

Yabancılaştı
Şehrin omuz verdiğim yoldaşları

Kırıldı sol yanım
Ve
Kıvrıldı sancılara
Ayakucuma bir yağmur göletinin aksında

Kendimi gördüm
Bulanık

Nefesim yoktu
Yoktu yüzüm

Dudaklarımda sana dair mühür
İçimde ucu yanık acıların yaraları
Ve
Pıhtılaşmış sükût


Kafama sıktım
Beni
Mermi tadında

Sızarken
Ter misalinde kan
Dudaklarıma damladı
Onu içtim

Susuzdum
Çöle mahkûm...