Suya Düşerdi İz

//ve aşk
bir güzele rabıta ile meyil değil
meyle sebep veren halleri güzel görmekti//


kuytulara saklandığımızdan beri
nefes almak bile tenhaydı bize
sen bir kenara
ben bile yabancıyken kendime
dokunmadan aşkın elinden tutmak
bir zamirin hayali figürü kadar gerçeküstüyken
sevdanın yalın hali her an biraz daha kırıyordu
kolumu kanadımı


//bu gök dilli mavi üstümüze bulaşmasa
beyaz sayfada bir mutluluk düşü kurmak
dirayetsiz bir istek olmaktan öte
nedir ki//



kanırtsa da yüreklerimizi
o vehmin kanlı acısı
ve geçmiş soğuk mahzeninden karşımıza
çıksa her gün başka formlarda
alkolizme inat her gün içecektik
dilimizde burkulan o tadı
hem de ölesiye severek
ne de olsa aşkla sevmek
bu değil miydi



işte o zamanlar
kağıt kalem yorgun düşerdi bir köşede
sevmeye kıyama kalkarken yüreğim
ayrılık hükmüne el salladı gitmeler
yüreğime satır indiren
sözler çıkardı o dudaktan

__hoşça kal


nasıl kalacaktım bilmezdim
kendime sus
kendime küs
kendime sis olurdum



anıların hatırından katre katre suya düşerdi iz
ayrı bir ıraksamanın hasret yerleşkesi olurdu gönül
dalgalar kuvvetsiz kumlar dökülmezdi saatinden
yine kendi kıyılarımı dövmekteymişim
sevmek için dünyamı durdurduğum o vakit



çok sonraları geriye
anıların zaman düşmesinden
aşka eş bir isim kaldı



ki o isim
b/izi olmayan bir hikayenin kurgusunda
naif bir karakterden ziyade
sevdanın kaçağına düşmüş
tutuksuz yargılanan
bir eşkalmiş o zamanlar

/şimdi ise yüreğin affında
unutulan bir yüz sadece/


01şubat11