Su'ya Gül Ektim
Anlamasınlar,
Ayaklarımdan yürüyen selin yağmurdan sonra doğmadığını
Yoksun bu eğimli yamaçların eriyen karlarında
Sen yüreğime iz bırakan akışın uzun boylu suyu
Sen yolun kasığından bağırarak gelen çığlık
Sen canımı yan/
Yan ki bir daha ölmeyeyim
Şifahi sözlerimin çekmecesinde ruhunun hafi ağzı
Haki bir renkle yayılır odama
Bu ehva aydınlığın gözüne inmiş şuurun aklını çek
Sır testileri gölgelik kilimlerde bakışımı yağlıyor
Bilsen sesi olmayan ağaçlar gibi oturup içerime
-susuyorlar-
Sadakatle ürperen mumun duasıyla kaldır avuç içimi semaya
Ateşten gül göz kırptığım zerre
Hissediyor musun acıyı
Duyma...yan..
Bizim için
Benimle
Rab için
Huzura
Anlamasınlar,
Bir soluğumun tonla cümle taştığını gözlerine
Sussunlar kalbimizden geçenleri
Suyu sussunlar su’ya
Su’ya gül ektim
Ama bizi susmasınlar
Sus...
.....
Güzeldi,Tülay Yüksel tadında kaldı şiir.
Kutlarım.
Susmak hem de suya en içsel çığlıktır içimizden kopan şiir ne güzelsin