Ta Ciğerlerimize Kadar İşlemişti Kirlilik

O ne masum gözlerdi
ki biz masum bakardık çocukken
sevişgen kelimeleri öğrenmemiştik daha
hoyrat gülüşlerin anlamını bilmezdik
Annemizin ılık nefesi yeterliydi
dudak kıvrımımızı harekete geçirmeye
gözlerimiz her daim dolmaya hazırdı
kimi zaman oyuncağımız elimizden alındığı için ağlardık,
kimi zaman istediğimiz yapılmadığı için
sonra
sevinçten ağlamayı öğrendik...

ilk aşkımızı elimizle bile gösteremezdik
duyacak diye minik yüreğimizin çırpınışını
yanında nefes almaya bile korkardık
minik kağıtlara renkli kalpler yapardık eskiden
içinde başharflerimizin bulunduğu, bir okla delinmiş...
mektuplar yazardık, şiirler...
onsuz yaşayamayacağımızı sanırdık
sonra
yaşayabildiğimizi öğrendik...

en yakın arkadaşımızla gezerdik çoğu zaman
ilk sırlarımızın ortağı, canyoldaşımızdı
birlikte oynar,
birlikte güler,
birlikte şarkılar söylerdik
yeminler ederdik ayrılmayacağımıza
sonra
yemin bozmayı öğrendik...

yalan söylemeyi öğrendik
aldatmayı, aldatılmayı öğrendik
bencilliği öğrendik
ta ciğerlerimize kadar işlemişken kirlilik
masumuyetimizi koruyamayacağımızı öğrendik
ve
Asaf'ın dediği gibi bütün renkler hızla kirleniyorken
birinciliğin beyaza verildiğini öğrendik...
kirlendik...