Tablo

Su biriken odalara yumuldu rüzgarın deliliği..


düş,incirini düşündü
dalgalar düşmeden önce

uyuyanların hiç biri yok
kuş sesleri kapının önünde kızılı seyretti
ç/ağladı ölüm
sarardı su
siyah pencerelerde kör şehirlerin başı eğildi arza



bulutların ağzında yollar
kırık dökük yeşilini çatladı günlerin
her ses uzak bir renk
dönünce köşeyi savruldu aklım/
aklım bir parça kaybolmuşluğun
gidenleri ve kalanları..
kokusu vurdu çanaklarında toprağın
bir çocuk denizi tuttu
dilimin kıyısına bazı ağrıları..
dünyanın orta yerine yüzdü insan

Fakat,

gölgelere bakarken buğusunda aynanın
öyle güzelsin gözlerim
gördüm
kayalarda parçalanan ışıkları
yıldız kanatlarında


sular uyurken
herkesten önce ölmeyi
uçurum eteklerine bir bahar gibi..
Ey benim şuramın ezber dili
merdivenleri inerken ağır ağır
masal bir başka tablonun ellerine kaldı

...