Tabutum Altında Yalnız Kendim Yürürüm

Ruhumda ki bezginlik ölümden beterdir
Yüreğim kanıyorsa nedensiz değildir
Bu diyardan göçer bir başıma ölürüm
Tabutum altında yalnız kendim yürürüm

Dünyanın sefası kalsın kendi başına
Dayanamaz yürek zamanın cefasına
Bedenim sessiz yatar musalla taşına
Tabutum altında yalnız kendim yürürüm

Sağda solda dizilmiş sırayla insanlar
Ruhum sessizce yatan bedenine bakar
Kabrim başında ağlayacak anam mı var
Tabutum altında yalnız kendim yürürüm

Çekilmez dünya kahrı fani bedende
Bedenin acı yükü yerleşmiş yürekde
Yüreğin çilesi ağır ruhum üstünde
Tabutum altında yalnız kendim yürürüm

Âlemin doğrusun bulamadım yanarım
Dünyanın kendisi eğik neden şaşayım
Eğiksen dünya doğrusun nasıl bulayım
Tabutum altında yalnız kendim yürürüm

Neyleyim dünya malın kalsın isteyene
Nasıl kanayım dünyanın kötülüğüne
Değmesin namert eli tabutum üstüne
Tabutum altında yalnız kendim yürürüm