Tac Mahal Ağladı

Bir avuç toprağıyım

Ötüken ormanlarının.

Bir damla suyuyum

Kutlu akan Selenga’nın.

Orhun’un yankılanan sesiyim.

İlk orada tutuldum

Enginliğine, mavinin.

Düşlerine yattım,

Annemin

Söylediği ninninin.

İlk orada attı

Sevda için,

Bu bendeki yürek.

Bahçelerde cirit atıp

Kızılca elmalar devşirdim.

Talas’ın suları söndüremedi,

Bağrımdaki ateşi.

Fetih dediler derdime.

Keremcesine koştum,

Alperencesine koştum,

Büyürken içimdeki yangın;

Kızılırmak, Nil, Tuna’ya…

Hazar, Akdeniz, Kızıl deryaya…

Kırım’da yaz güzeldi.

El sallarken Viyana;

Islattı çölleri,

Sırtımdaki pınar.

Tac Mahal ağladı.

_

Aziz Dolu Atabey 

Bolu - 1996