Tahassür ...

Sahte ile gerçek
yaşam ile ölüm...


Her şeyin çok
hiçbir şeyin yok olduğu dünyada
bir su damlası
buharlaşıp yok olan yaşamak ...




Gecenin çektiği perdede
soluk mavi bir ışık fonu
gözlerim ; tüm renklerin kaybolup
siyah beyaz ve grinin hakim olduğu
gölgenin seyrinde ...



Çözülse dudaklarında
buz tutmuş gülüşler
sözlerine düşen lâl çözülse
kavruk toprağıma yağsa gözlerin
bozkıra dönen tenim göverse ...



yüzüm yüzünün uykusunda
uykumda yorgun kederim
sen diye başlayan cümlelerim sus ...



-Hazana sürdüm yüzümü
hüznüm ağladı .. doğmasın güneş nöbetlerdeyim ...-