Tahmis-i Gazel-i Fuzûlî

Yitirdim aklı aşkından akılsız baş sınanmaz mı

Adım mesholdu yâdımdan o yâr ihtarla anmaz mı

Devâ yok gerçi şekvâdan, mütesabbir kazanmaz mı

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı

Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı

Maraz kalbimde bir peykan şifâ yârimde bir ferman

Nasıl sâkin kalır vicdan, sabır hoyrat sabır tuğyan

Kabûlüm yâre can kurban fakat duymaz mı yâr hicran

Kamu bîmârına cânân devâ-yı derd eder ihsan

Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı

Ölüm içsem de sultanım, yorulmaz aşkta zebânım

Budur râhımda erkânım bulunmaz gayrı akrânım

Duyulmuş cinnetim şânım sağır sultan da hayrânım

Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım

Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

Teferruat değil mevzû sedâ lazım sükût memnû

Silâhından keman ebrû penâhım gamzedir gülrû

Durup dîdemde her namlu olur sînemde gül muştu

Gül-i ruhsâruna karşu gözümden kanlu akar su

Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Dikensiz gül müdür çehren gönül mülküm senin derken

Uyandım bir güzel düşten gecem evlâ doğan günden

Bu kalbim eyledim mahzen şerik sevmez bu sır dünden

Gamım pinhân tutardım ben dediler yâre kıl rûşen

Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı

Canım kabzetse Azrâil olsa Münker Nekir sâil

Kabirden firkatin hâil gömüldüm olmadan nâil

Fakat sâyende can kâil zirâ sensin asıl fâil

Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil

Bana ta'n eyleyen gâfil seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî bir tecellâdır bu söz artık elifbâdır

Fuzûlî derviş-i râ'dır cilâmızdan mücellâdır

Fuzûlî bir temâşâdır tevâzukâr-ı ebnâdır

Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır

Sorun kim bu ne sevdadır bu sevdadan usanmaz mı